ὀχεία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀχείᾱ	αἱ	ὀχεῖαι
γενική	τῆς	ὀχείᾱς	τῶν	ὀχειῶν
δοτική	τῇ	ὀχείᾳ	ταῖς	ὀχείαις
αιτιατική	τὴν	ὀχείᾱν	τὰς	ὀχείᾱς
κλητική ὦ!		ὀχείᾱ		ὀχεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀχείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀχείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀχεία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀχεία θηλυκό

1. (για αρσενικό ζώο) (βιολογία) συνουσία ή γονιμοποίηση

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 5, 7 @scaife.perseus

   Τὰ δὲ μαλακόστρακα ὀχεύεται, οἷον κάραβοι καὶ ἀστακοὶ καὶ καρίδες καὶ τὰ τοιαῦτα, ὥσπερ καὶ τὰ ὀπισθουρητικὰ τῶν τετραπόδων, ὅταν ὁ μὲν ὑπτίαν ὁ δ’ ἐπὶ ταύτης ποιήσῃ τὴν κέρκον. Ὀχεύεται δὲ τοῦ ἔαρος ἀρχομένου πρὸς τῇ γῇ (ἤδη γὰρ ὦπται ἡ ὀχεία πάντων τῶν τοιούτων), ἐνιαχοῦ δὲ καὶ ὅταν τὰ σῦκα ἄρχηται πεπαίνεσθαι.

   ΣτΕ:Ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην αναπαραγωγική διαδικασία των μαλακόστρακων.

2. (για φυτά) γονιμοποίηση

Συγγενικά

• ἐποχεύω
• κατοχεύω
• ὀχεύω
• ὀχεῖον
• ὀχεῖος
• ὄχευμα
• ὄχευσις
• ὀχευτής
• ὀχευτικός
• ὀχεύτρια
• προοχεύω

Πηγές

• ὀχεία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀχεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.