ἰδιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἰδιότης	αἱ	ἰδιότητες
γενική	τῆς	ἰδιότητος	τῶν	ἰδιοτήτων
δοτική	τῇ	ἰδιότητῐ	ταῖς	ἰδιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἰδιότητᾰ	τὰς	ἰδιότητᾰς
κλητική ὦ!		ἰδιότης		ἰδιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰδιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ἰδιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰδιότης < ἴδιο(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἰδιότης θηλυκό

• η ιδιότητα

Πηγές

• ἰδιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰδιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.