Ἡλιοφῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Ἡλιοφφαωντ-, Ἡλιοφαοντ- > Ἡλιοφῶντ-
ονομαστική	ὁ	Ἡλιοφῶν	οἱ	Ἡλιοφῶντες
γενική	τοῦ	Ἡλιοφῶντος	τῶν	Ἡλιοφώντων
δοτική	τῷ	Ἡλιοφῶντῐ	τοῖς	Ἡλιοφῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἡλιοφῶντᾰ	τοὺς	Ἡλιοφῶντᾰς
κλητική ὦ!		Ἡλιοφῶν		Ἡλιοφῶντες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἡλιοφῶντε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἡλιοφώντοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'Ξενοφῶν' όπως «Ξενοφῶν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἡλιοφῶν < ἡλιο- + -φῶν

Κύριο όνομα

Ἡλιοφῶν αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ανδρικό όνομα

Πηγές

• Ἡλιοφῶν - ΘΕΤΙΜΑ, Αρχαίες Ελληνικές Διάλεκτοι - Λεξικό κυρίων ονομάτων στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012