Ἐπώνυμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐπώνυμος	οἱ	Ἐπώνυμοι
γενική	τοῦ	Ἐπωνύμου	τῶν	Ἐπωνύμων
δοτική	τῷ	Ἐπωνύμῳ	τοῖς	Ἐπωνύμοις
αιτιατική	τὸν	Ἐπώνυμον	τοὺς	Ἐπωνύμους
κλητική ὦ!		Ἐπώνυμε		Ἐπώνυμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐπωνύμω
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐπωνύμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐπώνυμος < ἐπώνυμος

Κύριο όνομα

Ἐπώνυμος αρσενικό

• ανδρικό όνομα

  ※  4ος αιώνας Ισαίος, 2. Περὶ τοῦ Μενεκλέους κλήρου, 3. κείμενο-αγγλική μετάφραση@scaife.perseus

  ἐπώνυμος γὰρ ὁ Ἀχαρνεύς, ὁ πατὴρ ὁ ἡμέτερος, ὦ ἄνδρες, φίλος ἦν καὶ ἐπιτήδειος Μενεκλεῖ

  ο Επώνυμος ο Αχαρνεύς, ο πατέρας μου, ω άνδρες, φίλος ήταν, στενός φίλος, με τον Μενεκλή.

Πηγές

• Ἐπώνυμος, ἐπώνυμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.