ἔνθρονος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔνθρονος	τὸ	ἔνθρονον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐνθρόνου	τοῦ	ἐνθρόνου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐνθρόνῳ	τῷ	ἐνθρόνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔνθρονον	τὸ	ἔνθρονον
κλητική ὦ!		ἔνθρονε		ἔνθρονον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔνθρονοι	τὰ	ἔνθρονᾰ
γενική	τῶν	ἐνθρόνων	τῶν	ἐνθρόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐνθρόνοις	τοῖς	ἐνθρόνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐνθρόνους	τὰ	ἔνθρονᾰ
κλητική ὦ!		ἔνθρονοι		ἔνθρονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐνθρόνω	τὼ	ἐνθρόνω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐνθρόνοιν	τοῖν	ἐνθρόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔνθρονος < ἔν- + θρόνος

Επίθετο

ἔνθρονος, -ος,-ον

• (ελληνιστική κοινή) που βρίσκεται ή κάθεται σε θρόνο, ο ένθρονος

Πηγές

• ἔνθρονος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.