Ἀμφικαιεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀμφικαιεύς	οἱ	Ἀμφικαιεῖς - Ἀμφικαιῆς*
γενική	τοῦ	Ἀμφικαιέως & Ἀμφικαιῶς	τῶν	Ἀμφικαιέων & Ἀμφικαιῶν
δοτική	τῷ	Ἀμφικαιεῖ	τοῖς	Ἀμφικαιεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀμφικαιέᾱ & Ἀμφικαιᾶ	τοὺς	Ἀμφικαιέᾱς & Ἀμφικαιᾶς
κλητική ὦ!		Ἀμφικαιεῦ		Ἀμφικαιεῖς - Ἀμφικαιῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀμφικαιῆ1 ή Ἀμφικαιεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀμφικαιέοιν
Κλίνεται όπως το βασιλεύς με επιπλέον συνηρημένους τύπους. * αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'ἁλιεύς' όπως «ἁλιεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀμφικαιεύς < αρχαία ελληνική Ἀμφίκαια + -εύς

Ουσιαστικό

Ἀμφικαιεύς αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Ἀμφίκαιας

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη Ἀμφίκαια

Πηγές

• Ἀμφικαιεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.