ἄλειμμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄλειμμᾰ	τὰ	ἀλείμμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἀλείμμᾰτος	τῶν	ἀλειμμᾰ́των
δοτική	τῷ	ἀλείμμᾰτῐ	τοῖς	ἀλείμμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄλειμμᾰ	τὰ	ἀλείμμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἄλειμμᾰ		ἀλείμμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλείμμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλειμμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄλειμμα < ἀλείφ(ω) + -μα

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: άλειμμα

Ουσιαστικό

ἄλειμμα ουδέτερο

1. άλειμμα
2. αλοιφή

Πηγές

• ἄλειμμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄλειμμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.