ἀπόπτωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπόπτωσῐς	αἱ	ἀποπτώσεις
γενική	τῆς	ἀποπτώσεως	τῶν	ἀποπτώσεων
δοτική	τῇ	ἀποπτώσει	ταῖς	ἀποπτώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀπόπτωσῐν	τὰς	ἀποπτώσεις
κλητική ὦ!		ἀπόπτωσῐ		ἀποπτώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποπτώσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποπτωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόπτωσις < ἀπό- + αρχαία ελληνική πτῶσις < πίπτω

Ουσιαστικό

ἀπόπτωσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) (Χρειάζεται επεξεργασία)
  1. πτώση
  2. πέσιμο

Πηγές

• ἀπόπτωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.