ἀποχειροτονία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀποχειροτονίᾱ	αἱ	ἀποχειροτονίαι
γενική	τῆς	ἀποχειροτονίᾱς	τῶν	ἀποχειροτονιῶν
δοτική	τῇ	ἀποχειροτονίᾳ	ταῖς	ἀποχειροτονίαις
αιτιατική	τὴν	ἀποχειροτονίᾱν	τὰς	ἀποχειροτονίᾱς
κλητική ὦ!		ἀποχειροτονίᾱ		ἀποχειροτονίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποχειροτονίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποχειροτονίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀποχειροτονία < ἀποχειροτονέω + -ία < ἀπο- + χειροτονέω < χείρ + τείνω

Ουσιαστικό

ἀποχειροτονία θηλυκό

• (νομικός όρος, πολιτική) αποχειροτονία

Πηγές

• ἀποχειροτονία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀποχειροτονία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.