ἀνάθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός (χωρίς σημείωση για την κλίση στην πηγή) κλίνεται όπως τα -θριξ
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀναθρῐχ- ἀνατρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀνάθριξ	οἱ/αἱ	ἀνάτριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ἀνάτριχος	τῶν	ἀνατρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ἀνάτριχῐ	τοῖς/ταῖς	ἀνάτριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀνάτριχᾰ	τοὺς/τὰς	ἀνάτριχᾰς
κλητική ὦ!		ἀνάθριξ		ἀνάτριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνάτριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνατρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνάθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀνά- (Χρειάζεται έλεγχο) + -θριξ

Ουσιαστικό

ἀνάθριξ, -τριχος (αρσενικό ή θηλυκό) δε σημειώνεται γένος ή κλίση (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή , σε σχόλια) με σπαστά μαλλιά

  ※  Licinus: ανᾱθριξ ([sic] ⌘ G. Goetz, G. Gundermann, Glossae Latinograecae et Graecolatinae. Accedunt minora utriusque linguae glossaria, (τόμος 2) 1888, σελ. 123 [1], δημοσίευση κειμένου από χειρόγραφο γλωσσάριο του 7ου αιώνα)

Πηγές

• ἀνάθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.