ἀκανθών

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀκανθών	οἱ	ἀκανθῶνες
γενική	τοῦ	ἀκανθῶνος	τῶν	ἀκανθώνων
δοτική	τῷ	ἀκανθῶνῐ	τοῖς	ἀκανθῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀκανθῶνᾰ	τοὺς	ἀκανθῶνᾰς
κλητική ὦ!		ἀκανθών		ἀκανθῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκανθῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκανθώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκανθών (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἄκανθ(α) + -ών

Ουσιαστικό

ἀκανθών, -ῶνος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) τόπος γεμάτος αγκαθωτά φυτά
• άλλες μορφές: ἀκανθεών

Πηγές

• ἀκανθών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκανθεών, ἀκανθών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.