ἀκίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀκίς	αἱ	ἀκίδες
γενική	τῆς	ἀκίδος	τῶν	ἀκίδων
δοτική	τῇ	ἀκίδῐ	ταῖς	ἀκίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀκίδᾰ	τὰς	ἀκίδᾰς
κλητική ὦ!		ἀκίς*		ἀκίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκίς, ήδη τον 5ο αιώνα στον Ιπποκράτη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂eḱ- (αιχμηρός, οξύς)

Ουσιαστικό

ἀκίς, -ίδος θηλυκό

1. η αιχμή, η μύτη κάθε αιχμηρού αντικειμένου
2. (συνεκδοχικά) ακίδα, κάθε τι μυτερό (όπως βέλος, άκρη βέλους)

Εκφράσεις

• πόθων ἀκίδες

Συγγενικές λέξεις

• ἀκμή
• → δείτε και τις λέξεις ἄκρος και ὀξύς

Πηγές

• ἀκίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.