ψωλός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ψωλός	οἱ	ψωλοί
γενική	τοῦ	ψωλοῦ	τῶν	ψωλῶν
δοτική	τῷ	ψωλῷ	τοῖς	ψωλοῖς
αιτιατική	τὸν	ψωλόν	τοὺς	ψωλούς
κλητική ὦ!		ψωλέ		ψωλοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψωλώ
γεν-δοτ	τοῖν		ψωλοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψωλός < ψάω

Ουσιαστικό

ψωλός, - οῦ αρσενικό

1. που έχει κάνει περιτομή

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 964 (963-964)

   [ΑΛ.] κἄν γε τουτῳί, | ψωλὸν γενέσθαι δεῖ σε μέχρι τοῦ μυρρίνου.

   [ΑΛΛ.] Κι αν ακούσεις ετούτον, | θα ξεφλουδιστεί σίγουρα η πέτσα της ψωλής σου ως τη ρίζα της.

   Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Πλοῦτος, στίχ. 267 (265-267)

   [ΚΑ.] ἔχων ἀφῖκται δεῦρο πρεσβύτην τιν᾽, ὦ πόνηροι, | ῥυπῶντα, κυφόν, ἄθλιον, ῥυσόν, μαδῶντα, νωδόν· | οἶμαι δὲ νὴ τὸν οὐρανὸν καὶ ψωλὸν αὐτὸν εἶναι.

   [ΚΑΡ.] Μας ήρθε φέρνοντας μαζί του, ω δύστυχοι, ένα γέρο | λερό, καμπούρη, ζαρωμένον, καραφλό, φαφούτη | και, μά τον ουρανό, πιστεύω να ᾽ναι και σπασμένος.

   Μετάφραση (1956): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Ι. Ν. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

2. (μεταφορικά) ασελγής, λάγνος

Πηγές

• ψωλός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψωλός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.