φιλήτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φιλήτης	οἱ	φιλῆται
γενική	τοῦ	φιλήτου	τῶν	φιλητῶν
δοτική	τῷ	φιλήτῃ	τοῖς	φιλήταις
αιτιατική	τὸν	φιλήτην	τοὺς	φιλήτᾱς
κλητική ὦ!		φιλῆτᾰ		φιλῆται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φιλήτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φιλήταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φιλήτης < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φιλήτης, -ου αρσενικό

• απατεώνας, κλέφτης

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 375 (373-375)

  μηδὲ γυνή σε νόον πυγοστόλος ἐξαπατάτω | αἱμύλα κωτίλλουσα, τεὴν διφῶσα καλιήν· | ὃς δὲ γυναικὶ πέποιθε, πέποιθ᾽ ὅ γε φιλήτῃσιν.

  Και μη σου εξαπατά το νου γυναίκα με στολισμένα πισινά | σαν φλυαρεί χαριτωμένα την ώρα που την έπιασες να εξερευνά την αποθήκη σου. | Όποιος γυναίκα εμπιστεύεται, απατεώνα εμπιστεύεται.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Χοηφόροι, στίχ. 1001 (1001-1004)

  τοιοῦτον ἂν κτήσαιτο φιλήτης ἀνήρ, | ξένων ἀπαιόλημα κἀργυροστερῆ | βίον νομίζων, τῷδέ τ᾽ ἂν δολώματι | πολλοὺς ἀναιρῶν πολλὰ θερμαίνοι φρένα.

  τέτοιο να ᾽χ᾽ ένας ληστής | που ζει με απάτες από τους ξένους κι αρπαγές, | με τέτοιο δόλο | πολλούς σκοτώνοντας, χρυσές δουλειές που θα είχε!

  Μετάφραση, 1η έκδοση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• φηλήτης

Πηγές

• φηλήτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φιλήτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.