υπαναχώρηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	υπαναχώρηση	οι	υπαναχωρήσεις
γενική	της	υπαναχώρησης*	των	υπαναχωρήσεων
αιτιατική	την	υπαναχώρηση	τις	υπαναχωρήσεις
κλητική		υπαναχώρηση		υπαναχωρήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, υπαναχωρήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπαναχώρηση < ελληνιστική κοινή ὑπαναχώρησις < αρχαία ελληνική ὑπαναχωρέω / ὑπαναχωρῶ

Ουσιαστικό

υπαναχώρηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του υπαναχωρώ

Μεταφράσεις

    υπαναχώρηση