τρίβλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τρίβλιον	τὰ	τρίβλιᾰ
γενική	τοῦ	τριβλίου	τῶν	τριβλίων
δοτική	τῷ	τριβλίῳ	τοῖς	τριβλίοις
αιτιατική	τὸ	τρίβλιον	τὰ	τρίβλιᾰ
κλητική ὦ!		τρίβλιον		τρίβλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τριβλίω
γεν-δοτ	τοῖν		τριβλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρίβλιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τρύβλιον με αλλαγή προφοράς του ύψιλον και γραφής της με γιώτα

Ουσιαστικό

τρίβλιον ουδέτερο

• άλλη μορφή του τρύβλιον

  ※  3ος αιώνας πκε επιγραφή ID 104, Δήλος, περίπου 354/3 πκε, περιγραφή αναθημάτων @epigraphy.packhum.org - Inscriptions de Délos. 7 vols. Paris 1926-1972.

  κυμ̣β̣[ίο]ν Λεωστρατίδης ἀνέθηκεν Ι· ποτήριον κονδυλωτὸν Ι· τρίβλιον Ι· ὀξύβαφα ἐλαιηρὰ ΙΙ, ὀξηρὰ ΙΙ· τόμια <ἀ>ργυρᾶ καὶ διακλείματα

  […] τρίβλι-α μόνωτα τρία, ὀξίδες δύο, κυαθίδες