τιθάσευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	τιθάσευσῐς	αἱ	τιθασεύσεις
γενική	τῆς	τιθασεύσεως	τῶν	τιθασεύσεων
δοτική	τῇ	τιθασεύσει	ταῖς	τιθασεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τιθάσευσῐν	τὰς	τιθασεύσεις
κλητική ὦ!		τιθάσευσῐ		τιθασεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τιθασεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		τιθασευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τιθάσευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τιθασεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

τιθάσευσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συνώνυμο του τιθασεία: η τιθάσευση

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη τιθασός

Πηγές

• τιθάσευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.