τελετάρχης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	τελετάρχης	οι	τελετάρχες
γενική	του	τελετάρχη	των	τελεταρχών
αιτιατική	τον	τελετάρχη	τους	τελετάρχες
κλητική		τελετάρχη		τελετάρχες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τελετάρχης < τελετή + -άρχης (< άρχω)

Ουσιαστικό

τελετάρχης αρσενικό

• (επάγγελμα) αυτός που έχει το γενικό πρόσταγμα σε μια τελετή

Μεταφράσεις

    τελετάρχης

γαλλικά : ordonnateur (fr) de cérémonie (fr)