συνοδίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνοδίτης	οι	συνοδίτες
γενική	του	συνοδίτη	των	συνοδιτών
αιτιατική	τον	συνοδίτη	τους	συνοδίτες
κλητική		συνοδίτη		συνοδίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοδίτης < (ελληνιστική κοινή) συνοδίτης

Ουσιαστικό

συνοδίτης αρσενικό

1. ο συνοδοιπόρος, ο ακόλουθος
2. (γλωσσολογία) σύμφωνο που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο άλλα σύμφωνα μιας λέξης για τη διευκόλυνση της άρθρωσής της

Μεταφράσεις

    συνοδίτης