συμμορίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συμμορίτης	οι	συμμορίτες
γενική	του	συμμορίτη	των	συμμοριτών
αιτιατική	τον	συμμορίτη	τους	συμμορίτες
κλητική		συμμορίτη		συμμορίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμμορίτης < (ελληνιστική κοινή) συμμορίτης

Ουσιαστικό

συμμορίτης αρσενικό (θηλυκό: συμμορίτισσα)

1. (γενικότερα) μέλος συμμορίας
2. (ειδικότερα, μειωτικό) κομμουνιστής μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949)

   ※  Λίγο πιο κάτω στο φαράγγι ο Χρύσανθος μας έδειξε μερικά σκορπισμένα κόκκαλα. «Εδώ είναι», είπε, «τ' απομεινάρια ενός συμμορίτη»

   Πάτρικ Λη Φέρμορ, Μάνη, μετάφραση από τα αγγλικά: Τζαννής Τζαννετάκης (Αθήνα: Κέδρος, 2007 [α΄ έκδ. 1972], ISBN 978-960-04-0864-5), σ. 48.

Μεταφράσεις

    συμμορίτης

αγγλικά : gangster (en)(1) βρετονικά : brigand (br), bandit (fr)