συγκόλλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκόλλησῐς	αἱ	συγκολλήσεις
γενική	τῆς	συγκολλήσεως	τῶν	συγκολλήσεων
δοτική	τῇ	συγκολλήσει	ταῖς	συγκολλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκόλλησῐν	τὰς	συγκολλήσεις
κλητική ὦ!		συγκόλλησῐ		συγκολλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκολλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκολλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκόλλησις (ελληνιστική κοινή) < συγκολλάω / συγκολλῶ, συγκολλη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + κόλλησις

Ουσιαστικό

συγκόλλησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συγκόλληση

Πηγές

• συγκόλλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.