συγκρότησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκρότησῐς	αἱ	συγκροτήσεις
γενική	τῆς	συγκροτήσεως	τῶν	συγκροτήσεων
δοτική	τῇ	συγκροτήσει	ταῖς	συγκροτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκρότησῐν	τὰς	συγκροτήσεις
κλητική ὦ!		συγκρότησῐ		συγκροτήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκροτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκροτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκρότησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συγκροτέω / συγκροτῶ, συγκροτη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + κρότησις

Ουσιαστικό

συγκρότησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συγκρότηση

Πηγές

• συγκρότησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.