συγκράτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκράτησῐς	αἱ	συγκρατήσεις
γενική	τῆς	συγκρατήσεως	τῶν	συγκρατήσεων
δοτική	τῇ	συγκρατήσει	ταῖς	συγκρατήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκράτησῐν	τὰς	συγκρατήσεις
κλητική ὦ!		συγκράτησῐ		συγκρατήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκρατήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκρατησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκράτησις (ελληνιστική κοινή) < συγκρατέω / συγκρατῶ, συγκράτη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + κράτησις

Ουσιαστικό

συγκράτησις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συγκράτηση, σύλληψη (όπως του σπέρματος)

Πηγές

• συγκράτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.