στῖμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στῖμῐ	τὰ	στίμη - στίμεᾰ
γενική	τοῦ	στίμῐος - στίμμεως & στίμμιδος	τῶν	στιμέων
δοτική	τῷ	στίμει	τοῖς	στίμεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	στῖμῐ	τὰ	στίμη - στίμεᾰ
κλητική ὦ!		στῖμῐ		στίμη - στίμεᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στίμει
γεν-δοτ	τοῖν		στιμέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'στίμμι' όπως «στῖμι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

στῖμι ουδέτερο

• άλλη μορφή του στίμμι