σιφώνιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σιφώνιον	τὰ	σιφώνιᾰ
γενική	τοῦ	σιφωνίου	τῶν	σιφωνίων
δοτική	τῷ	σιφωνίῳ	τοῖς	σιφωνίοις
αιτιατική	τὸ	σιφώνιον	τὰ	σιφώνιᾰ
κλητική ὦ!		σιφώνιον		σιφώνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σιφωνίω
γεν-δοτ	τοῖν		σιφωνίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σιφώνιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σίφων  + υποκοριστικό επίθημα -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σιφώνιο

Ουσιαστικό

σιφώνιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό του σίφων

Πηγές

• σιφώνιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.