σαϊτευτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σαϊτευτής	οι	σαϊτευτές
γενική	του	σαϊτευτή	των	σαϊτευτών
αιτιατική	τον	σαϊτευτή	τους	σαϊτευτές
κλητική		σαϊτευτή		σαϊτευτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σαϊτευτής < σαΐτεύω + -τής

Ουσιαστικό

σαϊτευτής αρσενικό

1. αυτός που ρίχνει ένα βέλος (μια σαΐτα), ο τοξοβόλος, ο τοξότης

   ω Φοίβε, ..., έριξες τη λύρα, κι έγινες σαϊτευτής (Κωστής Παλαμάς)

Μεταφράσεις

    σαϊτευτής