προκλητικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προκλητικότης	αἱ	προκλητικότητες
γενική	τῆς	προκλητικότητος	τῶν	προκλητικοτήτων
δοτική	τῇ	προκλητικότητι	ταῖς	προκλητικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	προκλητικότητα	τὰς	προκλητικότητᾰς
κλητική ὦ!		προκλητικότης		προκλητικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προκλητικότης (μαρτυρείται από το 1892) < προκλητικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

προκλητικότης, -ητος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η προκλητικότητα