πριόνιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πριόνιον	τὰ	πριόνιᾰ
γενική	τοῦ	πριονίου	τῶν	πριονίων
δοτική	τῷ	πριονίῳ	τοῖς	πριονίοις
αιτιατική	τὸ	πριόνιον	τὰ	πριόνιᾰ
κλητική ὦ!		πριόνιον		πριόνιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πριονίω
γεν-δοτ	τοῖν		πριονίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πριόνιον < αρχαία ελληνική πρίων + -ιον

Ουσιαστικό

πριόνιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• υποκοριστικό του πρίων

Πηγές

• πριόνιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.