πρίων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πρίων	οἱ	πρίονες
γενική	τοῦ	πρίονος	τῶν	πριόνων
δοτική	τῷ	πρίονῐ	τοῖς	πρίοσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πρίονᾰ	τοὺς	πρίονᾰς
κλητική ὦ!		πρίον		πρίονες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πρίονε
γεν-δοτ	τοῖν		πριόνοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «μέμνων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρίων < πρίω + -ων

Ουσιαστικό

πρίων αρσενικό

1. πριόνι
2. πριονιστής

Σημειώσεις

• πρῑ́ων στην Αττική διάλεκτο, πρῐ́ων σε μεταγενέστερους ποιητές
• η γενική: πρίονος και πρίωνος

Πηγές

• πρίων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρίων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.