ποινήτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ποινήτωρ	οἱ	ποινήτορες
γενική	τοῦ	ποινήτορος	τῶν	ποινητόρων
δοτική	τῷ	ποινήτορῐ	τοῖς	ποινήτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ποινήτορᾰ	τοὺς	ποινήτορᾰς
κλητική ὦ!		ποινῆτορ		ποινήτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ποινήτορε
γεν-δοτ	τοῖν		ποινητόροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ποινήτωρ < αρχαία ελληνική ποινάτωρ

Ουσιαστικό

ποινήτωρ αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) μεταγενέστερη μορφή του αρχαίου ποινάτωρ

Πηγές

• ποινήτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.