πιστότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πιστότης	αἱ	πιστότητες
γενική	τῆς	πιστότητος	τῶν	πιστοτήτων
δοτική	τῇ	πιστότητῐ	ταῖς	πιστότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πιστότητᾰ	τὰς	πιστότητᾰς
κλητική ὦ!		πιστότης		πιστότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πιστότητε
γεν-δοτ	τοῖν		πιστοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πιστότης < πιστό(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πιστότητα (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

πιστότης, -ητος θηλυκό

• τιμιότητα, καλή πίστη, ειλικρίνεια

Πηγές

• πιστότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πιστότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.