πικραλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πικραλιδ-
ονομαστική	ἡ	πικραλίς	αἱ	πικραλίδες
γενική	τῆς	πικραλίδος	τῶν	πικραλίδων
δοτική	τῇ	πικραλίδῐ	ταῖς	πικραλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πικραλίδᾰ	τὰς	πικραλίδᾰς
κλητική ὦ!		πικραλίς*		πικραλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πικραλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		πικραλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πικραλίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πικρ(ίς) + -αλίς < πικρός

Ουσιαστικό

πικραλίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (φυτό, λαχανικό) η πικραλίδα

  ※  Αθανάσιος Αλεξανδρείας, Περί των αζύμων. ⌘PG, Patrologia Graeca, σελ.1327, Του εν αγίοις πατρός ημών Αθανασίου αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας τα ευρισκόμενα πάντα, τόμος 2, επιμ. Migne, 1857.

  Ἐν τρισὶν ὕλαις ἐτέλουν οἱ Ἰουδαῖοι τὸ Πάσχα καὶ ἐν τρισὶν ἀρεταῖς· καὶ ἐν τρισὶ µάρτυρσι κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Νόµου. Καὶ αἱ µὲν τρεῖς ὕλαι ὁ ἀµνὸς ἦσαν, τὰ ἄζυµα καὶ ἡ πικραλίς·

Συγγενικά

• πικρίς
• → δείτε τη λέξη πικρός