πενθεριδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πενθεριδεύς	οἱ	πενθεριδεῖς
γενική	τοῦ	πενθεριδέως	τῶν	πενθεριδέων
δοτική	τῷ	πενθεριδεῖ	τοῖς	πενθεριδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πενθεριδέᾱ	τοὺς	πενθεριδέᾱς
κλητική ὦ!		πενθεριδεῦ		πενθεριδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πενθεριδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		πενθεριδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πενθεριδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πενθερ(ός) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

πενθεριδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (οικογένεια) ο γαμπρός, ο σύζυγος της κόρης μου, της αδελφής μου

Συνώνυμα

• πενθερίδης (αργότερα)

Πηγές

• πενθεριδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.