πειραστής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πειραστής	οι	πειραστές
γενική	του	πειραστή	των	πειραστών
αιτιατική	τον	πειραστή	τους	πειραστές
κλητική		πειραστή		πειραστές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πειραστής < (ελληνιστική κοινή) πειραστής < αρχαία ελληνική πειράζω < πεῖρα

Ουσιαστικό

πειραστής αρσενικό

• (λόγιο, παρωχημένο, θρησκεία) αυτός που πειράζει, που βάζει κάποιον σε πειρασμό

  ※  Στην Αγία Γραφή χαρακτηρίζεται με διάφορα ονόματα: διάβολος, έπειδή διαβάλλει την αλήθεια του Θεού και πειραστής, διότι πειράζει τους ανθρώπους (Η Πτώση των Αγγέλων, Αποστολική Διακονία [1])

Μεταφράσεις

    πειραστής

αγγλικά : tempter (en)