πασσαλεῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πασσαλεῖον	τὰ	πασσαλεῖᾰ
γενική	τοῦ	πασσαλείου	τῶν	πασσαλείων
δοτική	τῷ	πασσαλείῳ	τοῖς	πασσαλείοις
αιτιατική	τὸ	πασσαλεῖον	τὰ	πασσαλεῖᾰ
κλητική ὦ!		πασσαλεῖον		πασσαλεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πασσαλείω
γεν-δοτ	τοῖν		πασσαλείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πασσαλεῖον (ελληνιστική κοινή) < πάσσαλ(ος) + -εῖον

Ουσιαστικό

πασσαλεῖον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. υποκοριστικό του πάσσαλος
2. (μεταφορικά) κίνητρο

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : πατταλεῖον

Πηγές

• πασσαλεῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.