πάτταλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	παττᾰλ-
ονομαστική	ὁ	πάτταλος	οἱ	πάτταλοι
γενική	τοῦ	παττάλου	τῶν	παττάλων
δοτική	τῷ	παττάλῳ	τοῖς	παττάλοις
αιτιατική	τὸν	πάτταλον	τοὺς	παττάλους
κλητική ὦ!		πάτταλε		πάτταλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παττάλω
γεν-δοτ	τοῖν		παττάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάτταλος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πάτταλος αρσενικό

• αττικός τύπος του πάσσαλος

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἐκκλησιάζουσαι, στίχ. 1020 (1015-1020)

  ἢν ἀνὴρ νέος | νέας ἐπιθυμῇ, μὴ σποδεῖν αὐτὴν πρὶν ἂν | τὴν γραῦν προκρούσῃ πρῶτον. ἢν δὲ μὴ ᾽θέλῃ | πρότερον προκρούειν, ἀλλ᾽ ἐπιθυμῇ τῆς νέας, | ταῖς πρεσβυτέραις γυναιξὶν ἔστω τὸν νέον | ἕλκειν ἀνατεὶ λαβομένας τοῦ παττάλου.

  Όποιος νέος βουληθεί να ζευγαρώσει | με νια κοπέλα, δεν μπορεί. Πρωτύτερα | γερασμένη θα πάρει να δροσίσει· | κι αν αρνιέται, θα του βουτούν την τρόμπα του να τον τραβάνε σπίτι τους οι γράδες.»

  Μετάφραση (1970): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Κέδρος @greek‑language.gr

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 376 (375-377)

  [ΟΙ. Α’] καὶ νὴ Δί᾽ ἐμβαλόντες αὐ-|τῷ πάτταλον μαγειρικῶς | εἰς τὸ στόμ᾽,

  [ΠΡ. Δ.] Κι ακόμα, μά τον Δία, να του χώσουμε | μια σφήνα στο στόμα, καταπώς κάνουν οι μάγειροι,

  Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Πηγές

• πάσσαλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πάτταλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.