νύμφευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	νύμφευσῐς	αἱ	νυμφεύσεις
γενική	τῆς	νυμφεύσεως	τῶν	νυμφεύσεων
δοτική	τῇ	νυμφεύσει	ταῖς	νυμφεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	νύμφευσῐν	τὰς	νυμφεύσεις
κλητική ὦ!		νύμφευσῐ		νυμφεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νυμφεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		νυμφευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νύμφευσις < αρχαία ελληνική νυμφεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

νύμφευσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) νύμφευση

Πηγές

• νύμφευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.