νάκη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νᾰκα-
ονομαστική	ἡ	νάκη	αἱ	νάκαι
γενική	τῆς	νάκης	τῶν	νακῶν
δοτική	τῇ	νάκῃ	ταῖς	νάκαις
αιτιατική	τὴν	νάκην	τὰς	νάκᾱς
κλητική ὦ!		νάκη		νάκαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νάκᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		νάκαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νάκη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

νάκη θηλυκό

• πυκνό δέρμα γίδας ή προβάτου

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 14 (ξ. Ὀδυσσέως πρὸς Εὔμαιον ὁμιλία.), στίχ. 526‑531

  ἀλλ' ὅ γ' ἄρ' ἔξω ἰὼν ὁπλίζετο· χαῖρε δ' Ὀδυσσεύς,/ὅττι ῥά οἱ βιότου περικήδετο νόσφιν ἐόντος./πρῶτον μὲν ξίφος ὀξὺ περὶ στιβαροῖς βάλετ' ὤμοις,/ἀμφὶ δὲ χλαῖναν ἐέσσατ', ἀλεξάνεμον μάλα πυκνήν,/ἂν δὲ νάκην ἕλετ' αἰγὸς ἐϋτρεφέος μεγάλοιο, /εἵλετο δ' ὀξὺν ἄκοντα, κυνῶν ἀλκτῆρα καὶ ἀνδρῶν.

  → λείπει η μετάφραση

  ≈ συνώνυμα: νάκος

Δείτε επίσης

• νέα ελληνική: νάκα
• λατινικά: vellus

Πηγές

• νάκη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νάκη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.