μόλυνσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μόλυνσῐς	αἱ	μολύνσεις
γενική	τῆς	μολύνσεως	τῶν	μολύνσεων
δοτική	τῇ	μολύνσει	ταῖς	μολύνσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μόλυνσῐν	τὰς	μολύνσεις
κλητική ὦ!		μόλυνσῐ		μολύνσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μολύνσει
γεν-δοτ	τοῖν		μολυνσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μόλυνσις, ήδη τον 4ο αιώνα στον Αριστοτέλη < μολύν(ω) + -σις

Ουσιαστικό

μόλυνσις, -εως θηλυκό

1. βεβήλωση
2. γάριασμα

Πηγές

• μόλυνσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.