μενιδιάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μενιδιάτης	οι	μενιδιάτες
γενική	του	μενιδιάτη	των	μενιδιατών
αιτιατική	τον	μενιδιάτη	τους	μενιδιάτες
κλητική		μενιδιάτη		μενιδιάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Προφορά

ΔΦΑ : /me.niˈðʝa.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐νι‐διά‐της

Ουσιαστικό

μενιδιάτης αρσενικό (θηλυκό μενιδιάτισσα)

• (σε επιθετική λειτουργία) ο Μενιδιάτης

  ⮡  Οι μενιδιάτες χωρικοί, οι «Ἀχαρνῆς» του Αριστοφάνη, πουλούσαν στην αρχαία Αθήνα κάρβουνο.

Συγγενικά

• μενιδιάτικος
• → και δείτε τη λέξη Μενίδι

Μεταφράσεις

    μενιδιάτης

→ δείτε τη λέξη Μενιδιάτης