μεγιστάν

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μεγιστάν	οἱ	μεγιστᾶνες
γενική	τοῦ	μεγιστᾶνος	τῶν	μεγιστάνων
δοτική	τῷ	μεγιστᾶνῐ	τοῖς	μεγιστᾶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	μεγιστᾶνᾰ	τοὺς	μεγιστᾶνᾰς
κλητική ὦ!		μεγιστάν		μεγιστᾶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μεγιστᾶνε
γεν-δοτ	τοῖν		μεγιστάνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'παιάν' όπως «παιάν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεγιστάν (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μέγιστ(ος) + -άν < μέγας

Ουσιαστικό

μεγιστάν, -ᾶνος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) μεγιστάνας

Δείτε επίσης

• λατινικά: magnatus

Πηγές

• μεγιστᾶνες - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μεγιστᾶνες, μεγιστάν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.