μαχαιρίδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μᾰχαιρῐδιο-
ονομαστική	τὸ	μαχαιρίδιον	τὰ	μαχαιρίδιᾰ
γενική	τοῦ	μαχαιριδίου	τῶν	μαχαιριδίων
δοτική	τῷ	μαχαιριδίῳ	τοῖς	μαχαιριδίοις
αιτιατική	τὸ	μαχαιρίδιον	τὰ	μαχαιρίδιᾰ
κλητική ὦ!		μαχαιρίδιον		μαχαιρίδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαχαιριδίω
γεν-δοτ	τοῖν		μαχαιριδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαχαιρίδιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μάχαιρ(α) ή μαχαιρίς  + υποκοριστικό επίθημα -ίδιον

Ουσιαστικό

μαχαιρίδιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή , υποκοριστικό) μικρό μαχαίρι

Πηγές

• μαχαιρίδιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.