μαντᾶτον

Αυτή η σελίδα μπήκε στον κατάλογο των σελίδων που χρειάζονται επιμέλεια και έλεγχο Παρακαλούμε συμπληρώστε, τεκμηριώστε το λήμμα και βγάλτε αυτή την ετικέτα εάν θεωρείτε ότι το λήμμα ανταποκρίνεται στα κριτήρια του Βικιλεξικού. Για έλεγχο. Μορφή του μανδάτον. Οξεία στα μεσαιωνικά -άτον, (ἁγιοκωνσταντινάτον) με τους νεότερους λεξικογράφους να διορθώνουν σε -ᾶτον (όπως στο Πάπυρος, στο Ιστορικό Λεξικό ΙΛ). Ομοίως και τα ελληνιστικά -ᾶτος (όπως κιτρινᾶτος) γράφονταν με οξεία -άτος (ἀγγελικάτος). ‑‑Sarri.greek ♫ | 17:18, 1 Μαρτίου 2022 (UTC).

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μαντᾶτον < ελληνιστική κοινή μανδᾶτον < λατινική mandatum (αυτοκρατορική διαταγή)

Ουσιαστικό

μαντᾶτον ουδέτερο

1. η διαταγή (από την αυλή του Βυζαντίου ή αργότερα από τους Ενετούς και γενικά από κάποιον που είχε εξουσία)
2. το μαντάτο, τα νέα, η είδηση

Σημειώσεις

• Στην Τουρκοκρατία η λέξη αντικαταστάθηκε στις περισσότερες περιοχές απο το φιρμάνι και το μαντάτο σταδιακά πήρε τη νεοελληνική του σημασία, της είδησης)

Άλλες μορφές

• μανδᾶτο
• μανδᾶτον
• μαντᾶδο

Συγγενικά

• μανδάτωρ, μαντάτωρ
• μαντατεύω
• μαντατευτής
• μαντατούρης (το καρφί, ο χαφιές, ο συκοφάντης)
• μαντατοφορεύω, μανδατοφορεύω
• μαντατοφορία, μαντατοφοριά
• μαντατοφορίζω
• μαντατοφόρισσα
• μαντατοφόρος, μανδατοφόρος

Πηγές

• μονοτονική γραφή, μαντᾶτον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].