μανδάτωρ
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm) επεξεργασία
Ετυμολογία
επεξεργασία
- μανδάτωρ < λατινική mandator-oris (στα λατινικά σήμαινε ανά εποχές το άτομο που μετέφερε διοικητικές διαταγές αλλά και τον μεσολαβητή σε δανεισμούς ή και τον συμβαλλόμενο σε σύναψη συμβολαίου)
Ουσιαστικό
επεξεργασία
μανδάτωρ αρσενικό και μαντάτωρ (γενική του μαντατόρου και μανδατόρου και μανδάτωρος)
- (ιστορία, αξίωμα) ο μαντάτορας, ανώτερος υπάλληλος της αυλής του Βυζαντίου, ο οποίος μετέφερε τις βασιλικές εντολές και συνόδευε πάντα τον αυτοκράτορα στις δημόσιες μετακινήσεις του
- (ιστορία) είδος λοχία του στρατού, που μετέφερε εντολές (συχνά πολύγλωσσος για να μεταφράζει τις εντολές στις γλώσσες που μιλούσαν οι ποικίλης καταγωγής στρατιώτες του βυζαντινού στρατού)
- ο αγγελιοφόρος
- μανδάτωρες, οἱ τά μανδᾶτα τῶν ἀρχόντων ὀξέως διακομίζοντες
- ο μηνυτής σε δίκη αλλά και ο ανεπίσημα καταγγέλλων, ο μαντατευτής, εκείνος που "καρφώνει" , ο πληροφοριοδότης
- ο ντελάλης, ο κήρυκας (π.χ. στον Ιππόδρομο του Βυζαντίου)
Συγγενικά επεξεργασία
- μαντατοφόρος και μανδατοφόρος και μαντατευτής
- μαντατοφορεύω και μανδατοφορεύω και μαντατεύω
- μανδάτωρ και μαντάτωρ
- μαντατούρης (το καρφί, ο χαφιές, ο συκοφάντης)