μαινάς

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μαινάς < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή μαινάς (αρχαία σημασία: μαινάδα, γυναίκα μαινόμενη)

Ουσιαστικό

μαινάς θηλυκό

• (υβριστικό) πόρνη
• άλλες μορφές: μαινάδα

Συγγενικά

• μαίνομαι

Πηγές

• μαινάς -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μαινάς	αἱ	μαινάδες
γενική	τῆς	μαινάδος	τῶν	μαινάδων
δοτική	τῇ	μαινάδῐ	ταῖς	μαινάσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μαινάδᾰ	τὰς	μαινάδᾰς
κλητική ὦ!		μαινάς		μαινάδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαινάδε
γεν-δοτ	τοῖν		μαινάδοιν
Με βραχύ άλφα στο θέμα -άς, -άδος.
3η κλίση, Κατηγορία 'δεκάς' όπως «δεκάς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαινάς < μαίνομαι

Ουσιαστικό

μαινάς θηλυκό

1. γυναίκα σε κατάσταση μανίας, μαινόμενη
2. (ελληνική μυθολογία) μία από τις Μαινάδες που συνόδευαν τον Διόνυσο
3. (στον Πίνδαρο) αυτή που προκαλεί μανία
4. (ελληνιστική σημασία) πόρνη

Πηγές

• μαινάς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μαινάς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.