λουδάριος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λουδάριος	οἱ	λουδάριοι
γενική	τοῦ	λουδαρίου	τῶν	λουδαρίων
δοτική	τῷ	λουδαρίῳ	τοῖς	λουδαρίοις
αιτιατική	τὸν	λουδάριον	τοὺς	λουδαρίους
κλητική ὦ!		λουδάριε		λουδάριοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λουδαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		λουδαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λουδάριος < (άμεσο δάνειο) λατινική ludarius < λοῦδος (< λατινική ludus (αγώνας, δημόσιο θέαμα)) + -άριος

Ουσιαστικό

λουδάριος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (σε αγώνες στον ιππόδρομο) μονομάχος

Συγγενικά

• λοῦδος
• λουδεμπιστής
• λουδοτρόφος

Πηγές

• λουδάριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• λουδάριος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)