κύκηθρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κύκηθρον	τὰ	κύκηθρᾰ
γενική	τοῦ	κυκήθρου	τῶν	κυκήθρων
δοτική	τῷ	κυκήθρῳ	τοῖς	κυκήθροις
αιτιατική	τὸ	κύκηθρον	τὰ	κύκηθρᾰ
κλητική ὦ!		κύκηθρον		κύκηθρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυκήθρω
γεν-δοτ	τοῖν		κυκήθροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κύκηθρον < κυκάω + -θρον

Ουσιαστικό

κύκηθρον, -ου ουδέτερο

1. (κουζινικά) κουτάλα για ανακάτεμα
2. (μεταφορικά, για άνθρωπο) ανακατωσούρας, ταραξίας

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Εἰρήνη, στίχ. 654 (651-656)

   ἅττ᾽ ἂν οὖν λέγῃς ἐκεῖνον, | κεἰ πανοῦργος ἦν, ὅτ᾽ ἔζη, | καὶ λάλος καὶ συκοφάντης | καὶ κύκηθρον καὶ τάρακτρον, | ταῦθ᾽ ἁπαξάπαντα νυνὶ | τοὺς σεαυτοῦ λοιδορεῖς.

   Όσα κι αν του ψάλεις τώρα, | πως, σα ζούσε, ήταν αχρείος, | φαφλατάς και καταδότης, | σκανταλοανακατωσούρης, | όλα είναι βρισιές για κάποιον | που σου ανήκει τώρα πια.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κυκάω

Πηγές

• κύκηθρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κύκηθρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.