κυρίευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κυρίευσῐς	αἱ	κυριεύσεις
γενική	τῆς	κυριεύσεως	τῶν	κυριεύσεων
δοτική	τῇ	κυριεύσει	ταῖς	κυριεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κυρίευσῐν	τὰς	κυριεύσεις
κλητική ὦ!		κυρίευσῐ		κυριεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυριεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		κυριευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυρίευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κυριεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κυρίευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) κυρίευση

Σύνθετα

• κατακυρίευσις

Πηγές

• κυρίευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.