κυριεύω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κυριεύω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κυριεύω

Προφορά

ΔΦΑ : /ci.ɾiˈe.vo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κυ‐ρι‐εύ‐ω

Ρήμα

κυριεύω, αόρ.: κυρίευσα, παθ.φωνή: κυριεύομαι, π.αόρ.: κυριεύτηκα, μτχ.π.π.: κυριευμένος

1. γίνομαι κύριος (κυρίαρχος) κάποιου, αποκτώ εξουσία πάνω σε κάτι, κατακτώ, καταλαμβάνω
2. (για συναισθήματα) πλημμυρίζω κάποιον και ελέγχω τη συμπεριφορά του, καταλαμβάνω

   ⮡  τον κυρίευσε ο θυμός και δεν ήξερε τι έλεγε

Συνώνυμα

• καταλαμβανω
• κατακτώ

Συγγενικά

• κύριος
• κυρίευση

→ και δείτε τη λέξη κύριος

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

    κυριεύω

αγγλικά : conquer (en) γαλλικά : conquérir (fr), s'emparer (fr) γερμανικά : erobern (de)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• κυριεύω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυριεύω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.