κρεούργησις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κρεούργησις	αἱ	κρεουργήσεις
γενική	τῆς	κρεουργήσεως	τῶν	κρεουργήσεων
δοτική	τῇ	κρεουργήσει	ταῖς	κρεουργήσεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	κρεούργησιν	τὰς	κρεουργήσεις
κλητική ὦ!		κρεούργησι		κρεουργήσεις
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κρεούργησις, ήδη το 1889 < κρεουργῶ, κρεουργη- + -σις

Ουσιαστικό

κρεούργησις, -εως θηλυκό

• (καθαρεύουσα)
  1. η ενέργεια του κρεουργώ: τεμάχισμα, λιάνισμα κρέατος
  2. η ανηλεής κατακρεούργηση ανθρώπων, μακελειό, σκοτωμός

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .